ჩვენი გუნდი

გაეცანით ინფორმაციას ჩვენი გუნდის შესახებ

ჩვენი გუნდი

საბჭო

ამჟამად, საბჭოში კვოტა ეკუთვნის ყველა პოლიტიკურ სუბიექტს: 2 პოლიტიკურ ფრაქციისა და 5 პოლიტიკური ჯგუფის წარმომადგენლებს, აგრეთვე უფრაქციო პარლამენტის წევრს.

გაიგეთ მეტი
ჩვენი გუნდი

საბჭოს წევრები

საქართველოს პარლამენტის რეგლამენტის შესაბამისად, საბჭოს შემადგენლობას განსაზღვრავს საქართველოს პარლამენტის თავმჯდომარე საპარლამენტო ფრაქციებთან წინასწარი კონსულტაციების საფუძველზე.

საინფორმაციო ბიულეტენები
სათაური
სახეობა
თარიღი

სამოქმედი გეგმა

დებულება
Informational Banner for some content

დააჭირეთ გამოწერას და იყავით პირველი, ვინც შეიტყობთ საბჭოს შესახებ

წიგნები და ბროშურები

გადადი ბიბლიოთეკაში

სახალხო დამცველი - ქალები და მობილობა

თავისუფალი გადაადგილება ეკონომიკური განვითარების, კეთილდღეობის და სერვისებზე წვდომის მთავარი წინაპირობაა. ყოველდღიური გადაადგილების საჭიროებები, გადაადგილების საშუალებების არჩევანი, ტრანსპორტის გამოყენების სიხშირე და მიზნობრიობა1 განსხვავებული გენდერული იდენტობების მქონე ადამიანებისათვის სხვადასხვაა.

პატრიარქალურ საზოგადოებაში მობილობა, გადაადგილება და საჯარო სივრცეებზე წვდომა - უმეტესწილად კაცების პრივილეგიაა. გენდერული ძალადობის და უთანასწორობის ერთ-ერთი გამოვლინება მობილობის საშუალებებზე წვდომის არქონა ან/და თავისუფალი გადაადგილების უფლების შეზღუდვაა. გადაადგილების თავისებურებები, თავის მხრივ, განაპირობებს საჯარო სივრცეებზე წვდომის განსხვავებულ მაჩვენებელს, კვლავ აწარმოებს გენდერულ როლებს და სტრუქტურულ ბარიერებს.

კოვიდის გავლენა კონფლიქტით დაზარალებულ ქალებსა და გოგებზე

2020 წელი, ქალების უსაფრთხოებისა და მშვიდობის საკითხების მნიშვნელობისა და ანალიზისათვის მნიშვნელოვანი იყო, რადგან 20 წელი შესრულდა, მას შემდეგ, რაც გაეროს უშიშროების საბჭომ მიიღო რეზოლუცია 13251 რომლის მიხედვითაც, ქალები გლობალური უსაფრთხოებისა და სამშვიდობო პოლიტიკის წინა ხაზზე დგანან.

აღნიშნული რეზოლუცია, მისი თანმდევი რეზოლუციები2 და მათგან გამომდინარე ეროვნული სამოქმედო გეგმები, სხვადასხვა ქვეყანაში (და მათ შორის, საქართველოშიც, 2011 წლიდან)3 დიპლომატიურ და განვითარების სტრატეგიებში ქალთა აქტივიზმისა და ქალთა საკითხების ადვოკატირების მნიშვნელობას უსვამს ხაზს, ითხოვს კონფლიქტით გამოწვეული კრიზისების გენდერულ ანალიზს და მოუწოდებს სახელმწიფოებს, დაგეგმონ და განახორციელონ პროგრამები, კონფლიქტით დაზარალებული ქალების საჭიროებებისა და ინტერესების გათვალისწინებით, რათა, შესაძლებელი გახდეს ქალების სისტემური ჩართვა სამშვიდობო პროცესებსა და მოლაპარაკებებში, ძალადობრივი კონფლიქტების გადაფასება, ხელახალი სახელდება და სამშვიდობო პოლიტიკის წარმართვა ქალთა პერსპექტივიდან.

ადრეული/ბავშვობის ასაკში ქორწინების საზიანო პრაქტიკა ქვემო ქართლში: განწყობების კვლევა

საქართველოში ბავშვთა და ადრეულ ასაკში ქორწინების საკითხი ჯერ კიდევ მნიშვნელოვან გამოწვევად რჩება. ამგვარი პრაქტიკის ფართოდ გავრცელების მიუხედავად, საზოგადოების აღქმაში, ის, ხშირად, სტერეოტიპულად უკავშირდება ქვემო ქართლის რეგიონს და საქართველოში მცხოვრებ ეთნიკური უმცირესობების თემებს.

უნდა ითქვას, რომ როგორც მთელ საქართველოში, ისე საქართველოს აზერბაიჯანულ თემშიც, ადრეულ ასაკში ქორწინების მავნე პრაქტიკას მრავალი მიზეზი და სიღრმისეული საფუძველი აქვს. თუმცა მეინსტრიმული ნარატივი არადომინანტურ ეთნიკურ და რელიგიურ თემში არსებულ ამ პრაქტიკას ხშირად ამ ჯგუფების ტრადიციით, კულტურით, „ჩამორჩენილობით“, ან/და რელიგიური პრაქტიკებით ხსნის. სინამდვილეში კი, ამგვარი პრაქტიკების სიღრმისეული საფუძველი, შესაძლოა იყოს ისეთი საკითხები, როგორიცაა სისტემური დისკრიმინაცია, არადომინანტური ეთნიკური ჯგუფების წარმომადგენელი ქალების „რასიალიზება“, რეგიონებში არსებული სოციალურ- ეკონომიკური გამოწვევები და სიღარიბე, სახელმწიფო უწყებების მიერ მოქალაქეების დაცვის და მათზე ზრუნვის სუსტი პრაქტიკები და პოლიტიკური დღის წესრიგში ამ საკითხების აუსახველობა.

გენდერული თანასწორობის შეფასება საქართველოში - საერთაშორისო ინდექსების და რეიტინგების მიხედვით

წინამდებარე პუბლიკაცია გამოცემულია გაეროს ერთობლივი პროექტის “გენდერული თანასწორობის ხელშეწყობისთვის საქართველოში” ფარგლებში. პროექტი, რომელიც 2006-11 წლებში განხორციელდა, წარმოადგენდა საქართველოში მოქმედი გაეროს სააგენტოების - გაეროს მოსახლეობის ფონდის (UNFPA), გაეროს განვითარების პროგრამის (UNDP), გაეროს ქალთა ფონდის (UN Women), გაეროს ბავშვთა ფონდის (Unicef) და საქართველოში გაეროს მუდმივი და ჰუმანიტარული კოორდინატორის ოფისის (UN RC Office) პირველ ერთობლივ ინიციატივას. აღნიშნული ინიციატივის განმახორციელებელი სააგენტო იყო გაეროს მოსახლეობის ფონდი, რომელმაც უზრუნველყო კოორდინაცია და პროგრამული და ფინანსური მართვა.